De Herrijzenis van de steur

Het is net voorbij Pasen. Pasen, dat betekent dat Jezus van Nazareth herrezen is uit zijn graf.
En nu... 1975 jaar later is er opnieuw een herrijzenis. Dit keer van een steur. En dan nog in onze tuin. In onze vijver om precies te zijn.

Het zit namelijk zo. Vorig jaar kochten we twee steuren om in onze vijver rond te hossen en te zwemmen. Tot grote verbazing bleek de ene vis het toch wel een maand uitgehouden te hebben vooraleer hij de pijp aan duiker Maarten gaf. Een record was gesneuveld. Zolang hadden de vorige beestjes het nooit uitgehouden.
De andere steur zagen we daarna niet meer en we gingen ervan uit dat ook deze intussen wel gestorven zou zijn.

Maar nu... . Vandaag, een week na Pasen, zien we ineens opnieuw die steur, vastgestrikt in het net dat er hangt om de reiger weg te houden. We hebben hem kunnen bevrijden. Hopelijk houdt hij het nu nog een tijdje uit, ondanks zijn verwondingen door het net.
Een nieuwe Herrijzenis zowaar. Vanaf nu noem ik mijn steur 'Jezus'.

Dadendrang (3)

Een mens wordt gevoed door daden. Zonder daden zou hij of zij zich niet leven. De daden die ik tegenwoordig verricht zijn van administratieve aard. Ik beschrijf hoe men bepaalde stukken moet verpakken en stuur dat door naar leveranciers.
Vroeger vond ik 'werk' altijd een magisch begrip. Ik vroeg me altijd af wat mensen deden als ze werkten. Het leek zo'n ver-van-mijn-bedshow. Iets wat nooit echt te vatten is. En nu, mijn eigen werk, vind ik heel gewoontjes. Je doet iets, je houdt je bezig en dat is dan werken. Het hoort gewoon bij mijn leven. En toch... van andere mensen vraag ik me nog altijd af wat 'werken' bij hen juist inhoudt.

Een nieuwe job, een nieuw geluid

Sinds twee weken ben ik aan de slag bij een groot autobedrijf. Ik leer er nu alles over verpakkingen en moeren, bouten, koppelingen, luchtbalgen, cross- en sidemembers en meer van dat goeds. Nee, het is totaal niet waar ik hiervoor mee bezig was. Auto's konden me eigenlijk gestolen worden. Niet letterlijk natuurlijk. Zo grof ben ik ook weer niet. Maar zolang zo'n ding kan starten, vier wielen en een stuur heeft en het mij overal naartoe brengt, is dat voldoende voor mij. En toch... nu merk ik bij mezelf dat ik al op de baan kijk welke vrachtwagens allemaal van 'mijn' merk zijn.

Verwondering

In een ritje in de auto heb je tijd om te denken. Met de juiste muziek op de achtergrond (Gotan Project) en in het donker is het altijd leuk om weg te dromen. Zonder je aandacht op de weg te verliezen natuurlijk. Vandaag stond ik voor een rood licht en alsof het erom gedaan was, leek de muziek perfect te passen bij deze scène. Even verder verwonderde ik me over de lichten op de straat en over hoe fantastisch het is wat er allemaal gemaakt is in deze wereld.
Die kinderlijke verbazing, die wil ik nog lang behouden. Als je je niet meer kan verwonderen over simpele dingen, als je de schoonheid in kleine zaken niet meer ziet, dan ben je pas écht oud denk ik. En ik? Ik ben fan van Peter Pan... .
Nog een vingerhoed voor het slapengaan en dan ben ik er weer vandoor.