zondag 31 augustus 2008

Lelijke mensen en het openbaar vervoer

Ze zijn overal. De lelijke mensen. En ze groeien gestadig uit tot de wereldbevolking helemaal overgenomen is.
Nu ik vaker van het openbaar vervoer gebruik moet maken, zie ik ook meer en meer lelijke mensen. Het is namelijk alsof alle lelijke mensen altijd het openbaar vervoer gebruiken. In de openbaarheid treden met hun lelijkheid, bij wijze van spreken.
En het openbaar vervoer wéét dat. Want wat las ik vorige week in een artikel in De Metro? "Lelijke mensen verdienen minder". Kwestie van duidelijk je doelgroep aan te spreken, denk ik zo. Waarom zitten ze anders op het openbaar vervoer, behalve dan om naar hun onderbetaalde jobs te reizen?
Nu, volgens sprookjes zoals het lelijke eendje en Sara zouden ze uiteindelijk mooie zwanen worden. Sommigen lijken echter immens lang te moeten wachten tot ze uiteindelijk een zwaan worden. Maar geduld wordt beloond. Ook dat is een eigenschap die lelijke mensen moeten hebben als ze het openbaar vervoer moeten/willen nemen. Maar daarover een volgende keer meer.

Yours sincerely,
ugly duckling #2864

dinsdag 12 augustus 2008

Schots en scheef getrokken foto's

Als je naast iemand loopt met een spiegelreflexcamera en verschillende lenzen, is het niet altijd makkelijk om beter te doen met je eigen compactje (maar wél met 10x optische zoom!). Zo erg dat ik op den duur zelf geen foto's meer neem. Toch vind ik dat onderstaande foto's wel iets hebben...



vrijdag 8 augustus 2008

De Blackadderroute doorheen de Lowlands

maandagochtend 26 juli om 03.56u: Nietsvermoedend rijden Joris en ik naar Calais om er richting Schotland te trekken. We weten nog niet wie/wat we allemaal zullen tegenkomen en waar dat dan allemaal zou gebeuren. We weten enkel: Schotland. En in Engeland rijden ze links. Dat is ook nog een belangrijk feit als je zelf met de auto dat land doorkruist.

Na enkele dagen in het Schotse zuiden vertoefd te hebben, begon het ons te dagen dat we allerlei subliminale boodschappen kregen. Meerbepaald over Blackadder. Het begon met een klein teken, zoals Baldrick die ineens een uitleg geeft over Carlaeverock Castle, of een dichtbije 'Blackaddieroad'. Maar uiteindelijk kwamen we bij de praal der pralen terecht. Per toeval. Dachten we. In Glasgow stonden we ineens aan de kathedraal en zonder het al te goed te beseffen, gingen we binnen. Daar - in een walm van wierook en kaarsvet - zagen we ineens de tombe van bishop 'Blackadder'. Daarmee was ook meteen onze route gedaan. Toch hadden we nog enkele dagen om de Lowlands verder uit te pluizen, zonder subliminale boodschappen deze keer.