Ik ben in de lente van mijn leven...

... maar in mei bloeit de herfst al. (Uit: Droomoord)

Avonturen in de auto

Op een doordeweekse vrijdag - hoewel je vrijdag misschien niet meteen als door-de-weeks kunt beschouwen, maar dat geheel terzijde gelaten - reed ik met de auto naar L. waar ik balletles volg. Nu word ik elke keer op dezelfde plaats altijd wel voorbijgestoken door mannen met zware auto's die hun mannelijkheid per se willen bewijzen door een kleine auto als de mijne voorbij te steken, maar deze niet-zo-door-de-weekse vrijdag lag het machogehalte op de weg nog ietsje hoger. Toen werd ik niet één maar twee keer voorbijgestoken. Oké, dat valt nog wel mee. Dat gebeurt ginder ook wel vaker. Maar toch was het deze keer speciaal: de ene auto reed me langs links voorbij, terwijl de andere me langs de parkeerstrook langs rechts voorbij stak. Ik was eventjes in paniek. Waren deze twee jolige heren met elkaar in een rally verwikkeld en was ik als onschuldige deerne ineens te midden van een woeste race terechtgekomen? Het leek wel de plot van een middelmatige actiefilm. En daar begon mijn brein in die luttele seconden al een heel scenario bij te verzinnen. De ene auto zou misschien beginnen te schieten naar de andere. Ik zou daar dan tussenzitten en moeten wegduiken om de kogels te ontwijken. Dat zou me dan lukken en dan kon ik ze klem rijden op de brug, hen met een grand écard beiden tegelijk bij de lurven nemen (wie weet toch wat dat zijn...), hen heldhaftig overleveren aan de politie en de macho-cultuur meteen een ferme halt toe houden. Maar op dat moment stak de rechtse auto de links voorbijstekende ook nog eens voorbij, zoefde weg voorbij de bocht en al wat ik nog kon denken was: wtf?! Om goed voorbereid te zijn, oefende ik op ballet dan maar al gauw m'n grand écard. Het zou nog maar eens moeten voorvallen.