Portrait of a train as a young elephant

Ik dacht vandaag dat ik in de zoo stond. Maar nee, het was gewoon het station.
In volle vaart kwam een druk toeterende trein het station voorbijgestormd, recht de tunnel in. Ik dacht dat het een olifant was, afgaand op het geluid. My mistake.

Maar toen begon ik te denken. Er zijn eigenlijk wel meer dingen die een olifant en een trein gemeen hebben. De trein toetert net als een olifant van ver om andere olifanten en toevallige passanten te waarschuwen voor zijn komst.

In zijn toeterende slurf vervoert de olifant dan kleine muizen, die naar hun werk moeten. Olifanten bang van muizen? Dat dacht je maar. Alleen maar schijn. Sommige, sterke, olifanten vervoeren geen muizen of mensen, maar houten stammen. Ze kunnen ook ijzeren balken dragen.

De olifant baant zijn eigen weg, net als een trein zijn eigen sporen nalaat in de omgeving. En de trein heeft ook een ontzettend goed geheugen. Als iemand hem ooit kwaad heeft berokkend, dan zal hij dat laten merken. Door een staking bijvoorbeeld.

En inderdaad, er zijn wel wat mensen die de trein kwaad berokkenen. Terwijl vandalen met een mes tekeer gaan om slagtanden van olifanten te veroveren en eventueel later te versieren, versiert men - bij gebrek aan slagtanden? - bij de treinen meteen de 'slurf', de wagons zelf.

Treintraining: mensen vermijden (2)

Wanneer je elke dag op hetzelfde uur de trein neemt, kan het wel eens zijn dat je telkens dezelfde mensen ziet. Dat kan leuk zijn, bijvoorbeeld als het om de plaatselijke Johnny Depp gaat, maar dat kan ook ferm tegenvallen.

Hoe zorg je ervoor dat je niet bij die mensen terecht komt?

Tip 1: stap op een ander deel van het perron op.
Tip 2: Vermom je, met sjaal, kap, muts, ... (En verwissel af en toe van vermomming, want dat wordt gauw weer herkenbaar)
Tip 3: doe alsof je de persoon niet gezien hebt.
Tip 4: stap je toch samen op, kies dan voor 2 aparte plaatsen waar nog veel andere mensen zitten. Zo vermijd je tot op zekere hoogte een gesprek.
Tip 5: zeker nooit vergeten: je boek. Een onmisbaar item in je treinrugzak.
Tip 6: doe alsof je slaapt. Al bestaat dan natuurlijk het gevaar dat je echt in slaap valt en je jouw halte mist. Maar ... bekijk het dan van de positieve kant. Je hebt dan toch nog altijd je vriendelijke medepassagier die je op tijd zal waarschuwen!

Treintraining: mensen vermijden (1)

Soms kun je al op voorhand weten wie er naast je zal komen te zitten op de trein. Je merkt het aan de manier waarop hij of zij (meestal een hij, ietwat sjofel) je al net iets te nadrukkelijk aankijkt op het perron. En dán moet je proberen om niet in de val te trappen. Want ze zijn sluw, die vossen. Gelukkig bestaan er enkele handige trucjes voor:

1) laat de persoon in kwestie vóór jou opstappen, zodat jij gewoon verder kunt gaan wanneer die neer zit. Wees echter niet te vriendelijk als je hem voor laat, of hij begint z'n hele levensverhaal tegen jou te doen. Vaak is het ook nog eens dat type. En eens ze je vast hebben, laten ze je niet meer los. Beter vermijden dus.

2) kies een plaats uit waar nog net één plaats - voor jou - vrij is.

Lukt dat ook niet, en komt hij tóch naast of recht tegenover jou zitten, zorg er dan voor dat je een boek mee hebt. Wanneer je dat bovenhaalt, laat iedereen je met rust (een enkeling niet nagelaten). Begin vooral niet rond te kijken, want dan heb je meer kans op oogcontact. En dat is het begin van alle ellende op de trein ... Tenzij je graag aangesproken wordt, natuurlijk.

Week van de vreemde aankondigingen

De conducteurs konden er deze week wat van. De ene vreemde aankondiging na de andere. De eerste deze week was de volgende:

"Geachte reizigers. Onze trein heeft vertraging wegens het spitsuur. Hiervoor onze verontschuldigingen."

Het kan aan mij liggen, maar ikzelf neem de trein om net niet in de file te moeten staan. Goed. Oké, dat kon nog wel.

Maar vandaag hoorde ik nog een andere rare aankondiging:

"De twee laatste wagons van de trein zijn verboden voor reizigers met bestemming Brussel-Congres."

Verboden? Wat gebeurt er dan wel in die wagons? En zijn de reizigers die naar Brussel-Congres gaan zo gevaarlijk dat ze niet mogen weten wat er zich in die wagons afspeelt? Is er misschien een geheime meeting over Brussel-Congres?

Soit. Ik was dit nog maar net aan het opschrijven in mijn schriftje, of de meest vreemde aankondiging van de week kwam eraan.

En dan, op dat moment, zegt de conductrice:
"Wij zijn in het station van Denderleeuw. Dit is geen afstaphalte."
Iedereen schiet in de lach, want we hadden dat ook niet verwacht. De trein die ik nam, stopt daar namelijk nooit. Wél wilden we graag uitleg over waarom we een andere route dan normaal genomen hadden en waarom we trager reden.

Een beetje later horen we de conductrice opnieuw door de intercom:
"Wij zijn in het station van Denderleeuw. Blijf rustig op uw plaats zitten. Dit is geen afstaphalte."

Vreemd. Dat is het minste dat je ervan kunt zeggen. En waarom we daar ineens gestopt zijn? Daar heb ik nog altijd het raden naar ...

Verhalen vanop de trein: nieuw!

Ik ben een pendelaar. Niet zo eentje die met touw en bol weet te vertellen wat de doden zeggen, maar zo eentje die elke dag heen en weer rijdt naar het werk. Met de trein.

En op de trein, daar krijg ik inspiratie. Door de verhalen op het perron, in de wagon, naast, voor of achter mij. En daar maak ik in mijn hoofd dan weer andere verhalen van. Kleine verhalen, grote verhalen, soms een enkele zin. De trein is ideaal voor dromers als ik.

En die verhalen wil ik vanaf nu graag met jullie delen. Daarom: tijd voor iets nieuws. De titel van deze blog verandert en binnenkort komt er ook een nieuwe foto. Zo kunnen we weer verder. Met de trein bijvoorbeeld.

Vroegere treinberichten lezen?

Zelf meegemaakt op de trein:een oud Franstalig koppel met hun hondje Gizmo

Zelf meegemaakt aan het station: een vreemde vogel

De krant Metro kent duidelijk zijn doelgroep

Filosofische overpeinzingen op het perron: bestaan we wel?

Waarom het openbaar vervoer sociaal kan zijn op Valentijn

Een gedicht op weg naar huis