Verhalen vanop de trein

BAF. En het loopt. Als een trein. Zonder kadans. Enkel jij. Zonder zorgen. En met een glimlach. Het loopt. Het loopt het loopt het loopt. Het loopt. Uit. De stoelen worden verzet. In een ijzige fles klinkt het water. Ook het water loopt loopt loopt. BAF. Een tweede schot weerklinkt. Niemand weet wat het is. Het is mijn hersenschors. De clichés lopen uit mijn hersenen. Ze lopen lopen weg. Ver weg. Om nooit meer terug te komen. BAF. Het wordt stil. Rust. Rust. Stilte. Gedaan.