Ik dacht vandaag dat ik in de zoo stond. Maar nee, het was gewoon het station.
In volle vaart kwam een druk toeterende trein het station voorbijgestormd, recht de tunnel in. Ik dacht dat het een olifant was, afgaand op het geluid. My mistake.
Maar toen begon ik te denken. Er zijn eigenlijk wel meer dingen die een olifant en een trein gemeen hebben. De trein toetert net als een olifant van ver om andere olifanten en toevallige passanten te waarschuwen voor zijn komst.
In zijn toeterende slurf vervoert de olifant dan kleine muizen, die naar hun werk moeten. Olifanten bang van muizen? Dat dacht je maar. Alleen maar schijn. Sommige, sterke, olifanten vervoeren geen muizen of mensen, maar houten stammen. Ze kunnen ook ijzeren balken dragen.
De olifant baant zijn eigen weg, net als een trein zijn eigen sporen nalaat in de omgeving. En de trein heeft ook een ontzettend goed geheugen. Als iemand hem ooit kwaad heeft berokkend, dan zal hij dat laten merken. Door een staking bijvoorbeeld.
En inderdaad, er zijn wel wat mensen die de trein kwaad berokkenen. Terwijl vandalen met een mes tekeer gaan om slagtanden van olifanten te veroveren en eventueel later te versieren, versiert men - bij gebrek aan slagtanden? - bij de treinen meteen de 'slurf', de wagons zelf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten