Eindelijk weet ik het. Eindelijk ken ik de weg.
Na een jaar reizen begin ik hem te kennen.
De bochten. Wanneer naar links, naar rechts.
Wanneer ik bereik heb. Wanneer niet.
De treden die ik moet nemen. Het aantal. De kleuren.
De dorpskernen om af te tellen.
Het juiste uur om op de juiste plaats te staan, te zitten, te eten.
De minuten. De uren om te passeren.
De mensen. Wie bij wie hoort. Waarover ze praten.
Eindelijk weet ik de weg.
Maar dat doet er niet toe.
Binnenkort is het weg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten