Die ochtend...

Elke ochtend rijd ik samen met een collega naar het werk. Dus stipt om half acht sta ik op mijn plekje te wachten tot hij er is. Na zo'n anderhalve maand samen te rijden, merk je dat steeds dezelfde mensen voorbijrijden. Je hebt de vrouw die steeds nog autoruiten wast op de hoek van de straat. Met de ruitenwisser welteverstaan. En dan heb je de jongen die altijd vriendelijk lacht naar me. Je hebt dan ook nog de Robert-of-Bertrand-figuur. Ik haal die twee altijd door elkaar. In elk geval, die met de grootste bakkebaarden. En dan heb je nog de oude man die maar net boven zijn venster uitpiept en altijd vol plezier naar me lacht. Als ik die man zie, dan begint mijn dag al goed. En dan komt mijn lift aangereden en rijden we naar het werk. Misschien staat er onderweg ook wel iemand die ons elke dag ziet passeren en herkent.