Soms doet een Helena al eens daden die ze beter niet zou doen. Domme daden zou je ze kunnen noemen. Of beter nog: lompe daden.
Zo ging ze eergisteren naar een feestje, was ze er nog geen vijf seconden en sukkelde al over een koord. Helemaal tegen de grond, of beter: tegen het grind. Gevolg: een hele EHBO-ploeg om haar heen om haar knie te verzorgen en een zeer elegante pleister op haar knie.
En dat doet dus pijn. Ik vraag me af hoe kleine kinderen tegen al die pijn en wondes kunnen. Zijn zij dan zoveel sterker dan volwassenen? Of worden we gewoon allemaal woossies? Een eerste wapenfeit van oud te worden... .
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Een dikke, genezende kus op je knie. Van mij :-). Op jouw knie dus. Mmm, kissie kissie.
En hop, pijn verdwenen!
Een reactie posten