Vampierenbal

Enkele nachten geleden werd ik uitgenodigd voor een verkleedfeest. Ik loop met een vriendin doorheen een havenachtig gebied op weg naar dat feest. Ik ben verkleed als usherette, een verwijzing naar de Rocky Horror Picture Show. We komen toe op dat feest en gaan al naar binnen. Even later gaan we onze vrienden halen. Er blijkt een spel aan de gang te zijn. We moeten raden wie een vampier is. Eerst speelt een toneelstukje waar we naartoe kunnen en waar we tips kunnen vinden om de vampieren te vinden. Maar als we toekomen, blijkt het eerste toneelstukje niet door te gaan. Ik loop door en terwijl verschillende mensen naar buiten gaan, zie ik een computerachtig ding liggen, waarop een boodschap staat: het is een tip. De slager is geen vampier. Zoveel weten we dan ook weer. Omdat het een competitief spel is, besluit ik deze tip niet te delen met iemand anders. En ook die slager komt af. We hebben het erover dat hij geen vampier kan zijn. Veel mensen gaan weg en ineens blijkt dat het helemaal geen spel is. Er zouden echte vampieren rondlopen op het feest. We zitten met een aantal mensen aan een tafel, en we horen vampieren afkomen. We doen eigenlijk niets. Ik vraag me in tussentijd af of vampiers er nu eigenlijk zouden uitzien als in het tv-programma Buffy the vampire slayer. Ik kruip in een hoekje, helemaal alleen. Andere mensen zitten aan de tafel. Ineens wordt de poort opengestampt door allemaal mensen met kruisboog en houten spiesen om de vampieren aan te vallen. Ik zit gewoon langs de kant en kijk toe. Niemand doet mij iets, ik voel me niet echt op mijn gemak maar toch ook niet echt op mijn ongemak. Heel vreemd. En toen werd ik wakker.