...

Telkens denk ik op een ander moment - wanneer ik niet aan mijn computer zit - van de dag: "hé, misschien moet ik eens dit of dat schrijven op mijn blog". Natuurlijk vergeet ik dat telkens ik weer thuis aan de pc zit. Of dan valt internet de hele tijd uit.
Men heeft me al gezegd: het maakt niet uit wat je schrijft op een blog. Toch ben ik iemand die altijd denkt eer ze iets doet of zegt. Als je niets te zeggen hebt, kan je maar beter niets zeggen. Ook dat is een waarheid als een koe. Ik heb het niet zo voor mensen die te pas en vooral te onpas hun gedacht komen zeggen over iets waar ze niets van afweten. Dus zeg ik maar liever niets.
Het gevolg: mensen vinden mij een 'stilleke'. Maar dat is volgens mij niet altijd een slechte eigenschap. Hoewel iedereen verlegenheid tegenwoordig steeds als negatief beschouwt, blijf ik toch de bescheidenheid vieren.
Hoe vaak hoor je het niet in een evaluatie van een sollicitatiegesprek of andere gesprekken? Hm, ja, je bent toch wel een beetje te verlegen. We hebben iemand nodig die assertiever is, spontaner is.
Ik ben ook spontaan, maar dan niet agressief assertief. Niet bombastisch aanwezig. Als iedereen bombastisch aanwezig zou zijn, dan zou er toch gewoon veel te veel geluid zijn? Dan zou iedereen doof worden. Dan zou niemand meer kunnen spreken met elkaar. Enkel in stilte. En ik word nu juist aangetrokken door die stilte... . Ben ik nu meer voorbereid op de toekomst dan al die geluidsoverschrijders?