Contemplatief als ik ben, overpeinsde ik het feit dat ik nog steeds geen blog heb. En dat in deze tijden waarin iedereen schijnbaar een blog dient te hebben. Heb ik dan geen leven misschien? Of misschien betreft het een leven waarin eenieder mij kan vertellen dat het niet de moeite is om het op te schrijven, laat staan interessant voor anderen om het te lezen. Maar men kan het ook omgekeerd bezien. Wie in deze jachtige tijden heeft tegenwoordig nog tijd om al zijn belevenissen te boek te stellen? Juist ja, enkel diegenen met té veel tijd. Die logischerwijze geen leven hebben. De ironie.
Nu wil het toeval dat ik zowel over veel tijd beschik sinds ik werkzoekend ben én dat ik over een leven beschik waar zoveel over te vertellen valt als een kat kan vertellen over zijn doordeweekse slaap.
Gelukkig beschik ik ook over een (on)gezonde portie fantasie. En daar, beste lezers, kan ik u hopelijk wel mee boeien. Tot binnenkort, voor het begin van mijn volgende avontuur.
1 opmerking:
Ooh, ik ben al meteen fan :-).
Laat maar komen die contemplaties, we want more!!!
Een reactie posten