Soms vraagt een mens zich af waar hij in feite altijd mee bezig is in zijn leven. Karweien opknappen, zich vervelen, wachten, je tijd verdoen, af en toe met leuke dingen, dat wel, denken dat je eigenlijk tijd te kort hebt om alle dingen te doen die je wil doen, toch tijd verdoen met te niksen.
Soms overvalt je een gevoel van nostalgie. We bouwen allerlei daden op elkaar in onze herinnering. Het lijkt allemaal één grote poel van gedane zaken. Allemaal na elkaar. Zonder tussenpozen. Bouwen en bouwen en doen en doen, zonder rustpunt. Maar als je langer nadenkt, dan blijkt dat het ook toen altijd wachten was. Wachten. Wachten. Zonder dat er ooit uitsluitsel komt. Zonder dat je ooit weet waarop je wacht. En toch doen we het. Wacht alvast af tot morgen, voor mijn volgende post.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten