Een man en een vrouw. Ze stappen gewoon, op een pad. Niets speciaals. Het was ook niet 'de' pad, maar 'het' pad, dus geen probleem voor dierenrechtenactivisten. Hoewel die dierenrechtenactivisten wel op de loer zaten om te zien of er toch niet op 'de' pad getorten werd. Inderdaad, u leest dat goed: getorten, of getrapt, om het in het AN te zeggen.
Nu goed, dit verhaal wordt niets. Dat kan u zelf ook al zien.
Meer gaat dit stukje over de schoonheid van de taal. Specifiek over het woord 'drassig', dat voor mij sinds vandaag een heel andere bijklank gekregen heeft. Zo blijkt dat honden in het veld kunnen gaan 'drassen'. Dat betekent niets meer of niets minder dan een teef te dekken. Even plastisch als 'drassen', geef toe. Na 'baggeren' dus nu ook 'drassen'. En 'drassige grassen' wordt ineens toch helemaal iets anders... Wat is de taal waarlijk schoon.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ooh, bloggen over taal! Ik hou van taal! En van bloggen over taal. Gelukkig woon ik zelf niet vlak bij de Kalkense Meersen, waar het altijd drassig is.
Een reactie posten